Ervaringsverhaal van
Thomas uit Amsterdam
(bron: www.opciweb.nl, 9 december 2019)
Ik ben Thomas, geboren in 1975, woonachtig in Amsterdam, waar ik ook een fulltime baan heb. In juli 2014 werd ik volledig doof. Sinds 2011 was ik al doof aan één oor, helaas heeft het andere na een operatie ook de geest gegeven. De verslagenheid was groot, zowel bij mij als bij de opererende doktoren. Wat nu? Hoe kan ik verder met mijn werk? Hoe kan ik communiceren met mijn omgeving? En bij de doktoren: hoe heeft het in vredesnaam twee keer mis kunnen gaan?
Cochleair implantaat
Gelukkig werd snel duidelijk dat een cochleair implantaat (verder: CI) mogelijk uitkomst zou kunnen bieden. Na rijp beraad heb ik gekozen voor een implantaat van MedEl. De belangrijkste reden was dat dit implantaat (in 2014) met afstand het meest geschikt was om MRI-scans mee te ondergaan. Dit type scan met magnetische straling moet ik ongeveer jaarlijks ondergaan in verband met andere aandoeningen. De andere reden was dat het AMC en MedEl op dat moment bezig waren met een onderzoek, waardoor ik de mogelijkheid had om links én rechts een implantaat te krijgen.
Medewerking werkgever
In september 2014 en april 2015 ben ik geopereerd voor de implantaten. Vanaf november 2014 kon ik weer horen. De wen-periode ging best wel snel. De ruim veertig jaar ervaring die ik had met ‘gewoon’ horen heeft daar zeker een rol bij gespeeld, evenals de korte periode van volledige doofheid. Daarnaast ben ik zo goed en zo kwaad als het ging ook weer (parttime) gaan werken. Gelukkig heeft mijn werkgever mij daar alle medewerking in gegeven. Met het tweede implantaat was er eigenlijk niet eens sprake van een wen-periode!
Vijf jaar verder
Inmiddels ben ik bijna vijf jaar verder. Met de twee CI’s merkt eigenlijk bijna niemand dat ik doof ben. Ik werk fulltime, heb mijn sociale leven zoals het voorheen was weer opgepakt. Telefoneren, vergaderen, uit eten in een restaurant, drankje in de kroeg… Het zijn allemaal dingen die ik gewoon kan doen. Ik ben al meermaals naar popconcerten geweest. De twee CI’s bieden mij zelfs richting-gehoor, wat betekent dat ik weet waar de ambulance vandaan komt als ik op de fiets zit. Voor mijn werk moet ik ook met enige regelmaat Engels praten (en luisteren). Ook dat gaat mij goed af.
Actief zijn voor succes CI
Het succes van de CI komt echter niet vanzelf. Je leert een CI niet gebruiken door thuis te blijven zitten. Hoe lastig het ook kan zijn, alleen door veel onder de mensen te zijn kom je verder. En dan met name onder de mensen die (al dan niet onbewust) weinig rekening houden met je kwaal. Zo leer je veel over horen, luisteren en begrijpen wat mensen zeggen. Ik zeg zelf altijd dat ik hooguit 75% versta, maar bijna 100% begrijp door de rest erbij te raden (ook met liplezen). En als je het dan een keertje niet goed raadt, dan maak je er maar iets van.
In situaties zonder liplezen (als iemand achter je staat, of met de telefoon), of met vreemde accenten zakt het succespercentage overigens wel.
