Ervaringsverhaal van Cora die op
haar 50ste een CI krijgt
bron: www.opciweb.nl, 5 april 2020
Mijn naam is Cora Berger, 54 jaar. Voordat ik een implantaat kreeg, droeg ik vanaf mijn 4e jaar een hoortoestel aan één oor. Aan het andere oor was ik doof.
Verjaardagen vermijden
In 2016 werd ik ziek waarbij een virus op mijn goede oor sloeg. Binnen drie weken was ik bijna helemaal doof. Mijn hoortoestel werd steeds opnieuw bijgesteld maar zonder resultaat. Ook bleek een nieuw hoortoestel niet te werken. Mijn leven veranderde op dat moment enorm. Sociale gelegenheden, zoals verjaardagen, ging ik uit de weg en het kostte me enorm veel energie om te werken. Dat laatste ben ik vanaf dit moment ook minder gaan doen.
Half jaar wachten
Ik werd doorgestuurd naar het Erasmus ziekenhuis voor onderzoeken en hier ging ik het traject in ter voorbereiding op een CI. Na een half jaar helemaal doof te zijn geweest, ging het gebeuren, ik kreeg een CI. De dag van de operatie was uiteraard enorm spannend maar ik besloot alles over me heen te laten komen. De operatie duurde drie uur. Maar alles was goed gegaan en na één nacht in het ziekenhuis mocht ik naar huis om te herstellen. Na anderhalve week was mijn wonde zo goed als genezen.
Vooruit gegaan
In juni 2019 heb ik na 2 jaar weer een controle en hoortest gehad. Hier scoorde ik 98%. Een wonder! Zeker omdat voordat ik doof werd ik met hoortoestel maar 65% hoorde. Tot op de dag van vandaag ben ik hier nog zo dankbaar voor.
Donald Duck
Drie weken na de operatie kwam de dag dat het CI werd aangesloten. Dat was erg spannend voor me, maar het viel me 100% mee. Er ging een wereld voor me open. Opeens hoorde ik de voetstappen van de audioloog. In de auto stond de radio aan en ik hoorde wat er gezegd werd. Al deze dingen waren nieuw voor me en had ik nog nooit gehoord. Sommige stemmen waren even wennen. Mijn man klonk de eerste dagen als Donald Duck, maar de stem van m’n moeder klonk normaal.
Muziek
Ik hoorde steeds meer en steeds weer nieuwe geluiden die ik nog nooit gehoord had. Een vliegtuig dat overvloog, containers die aan de straat werden gezet, het fluiten van vogels, de wasmachine die boven draaide, het tikken van het stoplicht als ik in de auto zat (met de ramen dicht). Allemaal dingen die ik nog nooit had gehoord. Ook muziek luisteren is iets waar ik enorm van geniet. Ik kan nu toonhoogtes onderscheiden. Iets wat ik daarvoor nooit kon horen.
Telefoneren
Telefoneren doe ik door middel van de Phoneclip. Dat is een koord dat om mijn nek hangt met een apparaatje eraan. Dat apparaatje maakt contact met mijn telefoon waardoor ik handsfree kan bellen. Super handig als je in de tuin zit, in de auto of op het werk. De clip moest ik aanschaffen, niet perse omdat ik de mensen niet kon verstaan, maar omdat ik de telefoon tegen mijn CI aan moet houden en de afstand van mijn mond naar de speaker dan zo groot werd dat de mensen aan de telefoon mij niet goed konden horen.
Zelfvertrouwen
Naast dit percentage heeft de CI mij ook enorm veel zelfvertrouwen gegeven. Ik durf weer uitdagingen aan te gaan. Ik ben weer ontspannen als ik een gesprek met iemand aanga, ook al is dit in een rumoerige omgeving. Vergaderingen of bijeenkomsten zijn vaak geen probleem meer om bij te wonen. Daarnaast heb ik ook mijn eerste kleinkind horen huilen. Hierbij moest ik een traantje van blijdschap laten. DANKBAAR!
