Ervaringsverhaal van Diederik Cornelissen, 60
jaar en doof door DFNA9
(bron: Nieuwsbrief feb 2021, CI-team Zuid-Oost Nederland)
“Graag vertel ik u over hoe ik mijn CI heb gekregen in tijden van Corona. Maar eerst even de voorgeschiedenis:
Ik ben een ‘jongeman’ van ongeveer 60 jaar en heb een erfelijke aandoening (DFNA9) waardoor mijn gehoor en evenwicht snel achteruit zijn gegaan. In november 2019 zijn er onderzoeken geweest in het MUMC+ en bleek ik in aanmerking te komen voor een CI. Dat was natuurlijk fantastisch nieuws, vooral omdat de operatie al pijlsnel, namelijk eind januari 2020, kon plaatsvinden. De ingreep verliep zonder problemen en ik maakte mij op om aan de revalidatie te beginnen, gewapend met een schema van een 20-tal afspraken voor het inregelen van de CI en voor hoortrainingen. Dit traject zou begin maart 2020 bij het Audiologisch Centrum in Eindhoven plaatsvinden.
En toen kwam de Corona golf.... en deze spoelde dat mooie schema met afspraken weg. Alles werd afgezegd. Orders van hogerhand, geen toestemming voor behandelingen. Daar zat ik dan met een CI in mijn hoofd, maar geen processor om hem te kunnen gebruiken. Gelukkig bleek later dat er toch nog mogelijkheden waren voor uitzonderingen. Zo kon ik toch het MUMC+ ingeloodst worden voor de eindcontrole. Ook ontving ik een bericht van het Audiologisch Centrum dat ze voor mij een uitzondering mochten maken en zo kon toch de eerste inregeling half maart doorgaan, uiteraard met gepaste veiligheidsmaatregelen. Janne, audioloog, die de eerste aanpassing deed, was van top tot teen gehuld in beschermende kleding en ze had zelfs een gelaatsmasker in elkaar geknutseld! In deze science fiction achtige setting werd het moment van de eerste aansluiting van de processor wel extra spannend.
Bij het horen van de eerste piepjes via het CI waren er even geen Corona zorgen meer, wat een mooie ervaring was dat! Na deze eerste lange inregelsessie moest ik zelf gaan oefenen totdat er weer toestemming was voor een volgende afspraak. Tja, zelf oefenen is natuurlijk sowieso moeilijk als je, zoals ik, alleenwonend bent. En Corona maakt het er dan natuurlijk ook niet makkelijker op. Gelukkig was mijn vriendin bereid om regelmatig te komen oefenen op anderhalve meter afstand. Het geluid bleek echter te zacht te staan, maar gelukkig mocht Janne zich weer snel in haar beschermende kledij hijsen om het volume wat hoger te zetten. Ook konden nu in principe de luister oefeningen beginnen, maar vanwege Corona stelde mijn logopediste Nienke voor om deze online te doen.
Dat was voor haar ook nieuw, want logopedie via Skype ligt natuurlijk niet echt voor de hand. Dit bleek echter wonderwel te werken. Ik kon met mijn andere oor nog wat horen en via beeld konden we elkaar hints geven. In het begin was het wat onwennig, ieder in zijn eigen kamertje, maar: eind goed, al goed!
Graag wil ik het CI-team van het MUMC+ en Janne en Nienke hartelijk bedanken voor hun flexibiliteit en grote inzet waardoor mijn revalidatie, ondanks Corona toch vlot verlopen.”
